O trzeciej godzinie — powiedział Pan Jezus do s. Faustyny w październiku 1937 roku w Krakowie
—błagaj Mojego miłosierdzia szczególnie dla grzeszników i choć przez krótki moment zagłębiaj się w Mojej męce, szczególnie w Moim opuszczeniu w chwili konania. Jest to godzina wielkiego miłosierdzia dla świata całego (Dz. 1320). Taka jest historia powstania tej formy kultu Miłosierdzia Bożego.
Kilka miesięcy później Pan Jezus powtórzył to żądanie określając cel jej ustanowienia,
obietnice związane z praktykowaniem modlitwy w tej godzinie oraz sposoby jej obchodzenia.
Godzina Miłosierdzia jest formą kultu, w której czcimy moment konania Jezusa na krzyżu (Dz. 1500),
kiedy to stała się łaska dla świata całego—miłosierdzie zwyciężyło sprawiedliwość (Dz. 1572).
Nie chodzi tutaj o godzinę zegarową — 60 minut modlitwy — ale o modlitwę w momencie,
gdy zegar bije trzecią godzinę (Dz. 1572), czyli w chwili konania Jezusa na Kalwarii.
Tę formę kultu Miłosierdzia Bożego można praktykować nie tylko w Wielki Piątek,
czy w każdy piątek, ale codziennie. Jest to czas uprzywilejowany w nabożeństwie do Miłosierdzia Bożego.
Pan Jezus pragnie, aby w tej godzinie chociaż przez krótki moment rozważać Jego bolesną mękę,
w której w sposób najpełniejszy objawia się tajemnica Jego miłosierdzia.
Poznanie jej prowadzi do modlitwy uwielbienia i dziękczynienia,
a także błagania o potrzebne łaski dla całego świata,
a szczególnie dla grzeszników, bo w tej chwili [miłosierdzie] zostało na oścież otwarte dla wszelkiej duszy.
Z modlitwą w godzinie Miłosierdzia związał Pan Jezus obietnice wszelkich łask.
W tej godzinie — powiedział — nie odmówię duszy niczego, która Mnie prosi przez mękę Moją (Dz. 1320).
W godzinie tej uprosisz wszystko dla siebie i dla innych (Dz. 1572).
Chrystus postawił więc trzy warunki konieczne dla spełnienia obietnic: modlitwa ma mieć miejsce o godzinie 3 po południu, ma być skierowana do Pana Jezusa i winno się w niej odwoływać do wartości i zasług Jego męki.
Ponadto trzeba jeszcze zaznaczyć, że przedmiot modlitwy musi być zgodny z wolą Bożą,
a sama modlitwa powinna być ufna, wytrwała i połączona z uczynkami miłosierdzia,
co jest warunkiem prawdziwego nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego.
Pan Jezus udzielił również wskazówek dotyczących sposobów modlitwy w godzinie Miłosierdzia:
Staraj się w tej godzinie — powiedział — odprawiać drogę krzyżową, o ile ci na to obowiązki pozwolą;
a jeżeli nie możesz odprawić drogi krzyżowej, to przynajmniej wstąp na chwilę do kaplicy i uczcij Moje Serce,
które jest pełne miłosierdzia w Najświętszym Sakramencie; a jeżeli nie możesz wstąpić do kaplicy, pogrąż się w modlitwie tam, gdzie jesteś, chociaż przez króciutką chwilę (Dz. 1572).
Godzina Miłosierdzia staje się codziennym czasem modlitwy apostołów Bożego Miłosierdzia
pod każdą szerokością geograficzną. Dlatego wierzący jakby w nieprzerwanym akcie modlitwy
łączą się z Jezusem konającym na krzyżu i — spełniając Jego prośbę —
błagają o miłosierdzie Boże dla świata, szczególnie dla grzeszników.